Ottuz besh yéshim we shéir
Abduqadir jalalidin
(1)
Shéir eng pinhan, eng ichki terjimihaldur. Biraq buni ongushluq yézip chiqish üchün pewqul'adde til kérek. Quliqimizgha herxil awazlar kirip turidu: dérize perdisining shiwirlishi, qar süyining tamchilishi, ot öchürüsh mashinisining chirqirashliri, uxlawatqan balining yenggil tiniq awazliri, derstin chüshüsh qongghuriqi, zeherlik yilanning kishildashliri... Bizning ténimiz sézip turidu. Yéngi közi yorughan anilardin kélidighan süt we terning puriqi, chirigen yapraqlarning qangsiq hidi, shatut sherbitining temi, muzdek tash orunduq... Ene shularning hemmisi dunya tili, xuddi yiraq déngiz we deryalardiki sular. Égiz asmanda üzüp yürgen bulutlardiki yamghurlar axir bérip quduq süyige aylan'ghandek, biz tebiettin, jem'iyettin qobul qilidighan sézimler yürikimizdiki quduqqa jemlinidu. Quduqtiki tuyghular süyide dunya bir ay bolup eks étidu. Nagihan sen bu chaghda ashu ayni süzüp chiqmaqchi bolisen, biraq, ay pare - pare bolup kétidu. Shairlardiki pajie ene shu yerde.
Ilham bilen tilning musapisi tolimu yiraq, bu musapini nur tézlikide basqandimu köp waqit kétidu. Qarang, del mushu musapide, nurghun shairlarning meniwi jesetliri yatidu. Axirqi pellige bérish teleylik shairlargha mensup.
Tuyghu we erkinlikke bay sehralar shairlarning böshüki. Köpkök asman séning, yultuzlar séning, séxiy qoghunluqlar, qaynamlar, chitliq tamlardiki shorilar séning, hemme, hemmisi séning, shair hayatining peyzini ene shu yerde sürisen. Sheher shairlarning tawuti, sheher medeniyetlik tash dewrning shahiti. Bu yerde restilermu tash, binalarmu tash, ademlermu tash, yüreklermu tash...
Shairlar héssiyatimu tashqa aylan'ghan ghelite bir tash dewrige duch keldi. Chin - semimiy héssiyatlar tashlardiki éghir sükünatqa aylandi. Shairdiki xiyalning dehshitige peqet tashlarla chidaydu. Éh, tashlargha depne qilin'ghan nawaiy rohi!
Ademler emdi shuqeder bichare, ular atomning qudritige érishtiyu, hayajanlinishtin mehrum boldi. Muhebbetning lezziti hayasiz ten'ge qarashliq bolup qaldi. Qattiq külüsh we qattiq hayajanlinish üchün rohlandurush dorisi bolmisa bolmaydighan bolup qaldi.
Eger ölgen ata - ana üchün yighlash perz bolup qalsa, köz yéshigha namrat tash dewri puqraliri yighlitish dorisini ishlitishni omumlashturush mumkin.
Shéir perishte. Biraq u bügün kishiler arisida uchuwatqan halette emes, belki közlirini qum bésiwalghan bulaq halitide yashimaqta.
(2)
3- Ayning 11 - küni 35 yashqa kirdim. Bu küni men dexlisiz bir aramliq izdesh üchün tirishtim. Aldirashliq, teshwish, shawqun - süren bilen tolghan sheher hayati méni jimjitliqqa qewetla sézik qiliwetkenidi.
Menhazirgha qeder tughulghan künümni alahide xatire sheklide ötküzüpbaqmidim. Men buning néme zörüriyiti barliqini chüshinelmeyttim. Chünkitughulush méning ixtiyarimda emes idi. Kéyin eqlimni tépip oylisam, men tughuluptimen, buning néme üchünlüki bir sir. Eger men özümtughuluwalghan bolsam, belkim uni xatirilesh mumkin bolar idi. Biraqméning tughulushum katta bir iradige hemkarlashqan türlük amillarningtebiiti teripidin bolghanidi. Démek, mushu sir üstide heyranu hes bolushning özila eng yaxshi xatirilesh idi. Shundaq qilip, tughulghan künümnidostlarghimu éytip yürmidim, buni peqet ayalimla biletti. Men bu qétim tughulghan künümni özgiche bir xatirileshni oylidim we shundaq qildim: ayalim men yaxshi köridighan tamaqni etti, men tamaqni yep bolup, bir'az waqitni ötküzdüm, andin teharet aldim - de, yataq öyümge kirip ishikni ettim.
Heyhat! tolimu az nésip bolghan jimjitliqni axir taptim. Biraq bu jimjitliq keng tebietning qoynidiki jimjitliq bolmastin, töt tam ichige qachilan'ghan mesh'um jimjitliq idi. Shundaqtimu buni aran tapqanidim. Téléfonni jiringlimisun dep simini üzüwettim. Mana bu, öz - özümge toluq mensup bolghan qimmetlik deqiqiler idi.
« Eng bolmighanda, waqitning xojayini bol ... » Jimjitliq manga shiwirlashqa bashlidi.
Roh batin (ichki) déngiz, uning qirghiqi yoq, tégi bar, u ténimizning chongqur yéride, biz uni bilishke qadir emes. Angla!
Bu hérakilitning awazi idi.
Angla!
Angla!...Angla!
Hérakilit yéqinlashti. Men uni éniq körüshke bashlidim, u shar sheklidiki yalqunni ochumigha éliwalghanidi. Waqit érip tamchilimaqta idi, astim bipayan déngizgha aylandi.
« Qarangghu su yüzide rohlar perwazi » dédi kimdur birsi.
Men dunya dégen kitabni tetür waraqlidim. 1 - Betni örüp titulgha kelgende turup qaldim. Chünki, titulni örüsemla özümmu tügeyttim. Kitabning muqawisi buyruq péildin pütken bolup, men u yerde érip kétettim. U yerde tenmu, rohmu, muzika we shéirmu érip tügeytti. Shéir ene shu yerdin tughulushi kérek idi.
Men shéir yazmaqchi boldum. Biraq shéirning qaide - yosun bilen tolghan dunyagha saq - salamet tughulmiqi tes idi. Uning üstige men shéirdin yiraqlawatqan dewrning puqrasigha aylinip kétiwatattim.
« Anglaydighan » hüjeyrilirim qurup kétiwatatti. Qanche aware bolsammu yazalmidim. Ichim titildidi. Özümni murdidek hés qildim.
Qéni, sirliq jahan bilen til ortaqliqim? Tughulghan künümge atap sh'éir yazmaqchi boldum. Biraq shéir kelmidi. Mejburlash shéiriyetke qarita fashizmdur. Chüshendimki, del mushu waqitning özide shéiriyet méni sotqa tartiwatqanidi. Anglaydighan qulaqliring qéni?
(3)
« Etir güller partlaydu asta... »
Güllerning échilishi üchün ketken waqit deqiqe halitige keltürüldi, güllerning échilishidiki sükünat « partlash » tin ibaret shiddetlik awazgha örüldi. Gül poreklirining asta - asta kéngiyip échilishidiki sadani anglawatqan qulaq peqet shair bilen muzikantqa nésip bolidu. Daim emes, gah - gah.
Undaq qulaq tebiet bilen bolghan nazuk dilkeshliktin kélidu.
Shéir'oqushmu shéir yézishqa oxshash ish, uningda aptor ötken kéchiktin senmu ötisen, ikki adem ötken kéchikning qirghaqliri özgermigen bolidu, biraq éqin oxshimaydu. Aptor bir éqin, sen bolsang ayrim bir éqin. Qash bir, qirghaq bir.
Shundaq qilip, tughulghan künümning axshimini shéir oqush bilen ötküzdüm. Özbékistan shairi muhemmet salihning munu misraliri shu taptiki tuyghumgha taza mas kéletti:
Köz yéshinggha paturup qelem,
Qorqunchluq emesmu bozlimaq,
Aq qeghezning yüzige qarap,
Peqet heqiqetni sözlimek.
(4)
Bir parche hékaye qandaq bashlinidu?
Tunjijümlidinmu? Tunji abzastinmu? Undaqta, ular qandaq peyda bolghan? Herqandaq bashlinishning yene bashlinishi bolidu. Tughulushningmu tughulushibolidu, men bir tamche su, bir qétimliq hewes, muemmaliq ayet, nazuk bir nepes...
Méning tughulushumning cheksiz dewr qilip turidighan boghumliri waqitlarséri sozulmaqta.
(5)
Beziler tughulghan künini xatirilesh hayatni qedirleshtin dérek béridu, déyishidu.
Men deymen: hayatni qedirlesh peqetla shumu!
Hayat bir yéqilghu, sen uning yoruqida dunyani körisen, rohingni yuyisen.
(1999 - Yili)
&&&&&&&&&&&&&&&&&&
ﺋﻮﺗﺘﯘﺯ ﺑﻪﺵ ﻳﯧﺸﯩﻢ ﯞﻩ ﺷﯧﺌﯩﺮ
ئابدۇقادىر ﺟﺎﻻﻟﯩﺪﯨﻦ
(1)
ﺷﯧﺌﯩﺮ ﺋﻪﯓ ﭘﯩﻨﮭﺎﻥ، ﺋﻪﯓ ﺋﯩﭽﻜﻰ ﺗﻪﺭﺟﯩﻤﯩﮭﺎﻟﺪﯗﺭ. ﺑﯩﺮﺍﻕ ﺑﯘﻧﻰ ﺋﻮﯕﯘﺷﻠﯘﻕ ﻳﯧﺰﯨﭗ ﭼﯩﻘﯩﺶ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﭘﻪﯞﻗﯘﻟﺌﺎﺩﺩﻩ ﺗﯩﻞ ﻛﯧﺮﻩﻙ. ﻗﯘﻟﯩﻘﯩﻤﯩﺰﻏﺎ ﮬﻪﺭﺧﯩﻞ ﺋﺎﯞﺍﺯﻻﺭ ﻛﯩﺮﯨﭗ ﺗﯘﺭﯨﺪﯗ: ﺩﯦﺮﯨﺰﻩ ﭘﻪﺭﺩﯨﺴﯩﻨﯩﯔ ﺷﯩﯟﯨﺮﻟﯩﺸﻰ، ﻗﺎﺭ ﺳﯜﻳﯩﻨﯩﯔ ﺗﺎﻣﭽﯩﻠﯩﺸﻰ، ﺋﻮﺕ ﺋﯚﭼﯜﺭﯛﺵ ﻣﺎﺷﯩﻨﯩﺴﯩﻨﯩﯔ ﭼﯩﺮﻗﯩﺮﺍﺷﻠﯩﺮﻯ، ﺋﯘﺧﻼﯞﺍﺗﻘﺎﻥ ﺑﺎﻟﯩﻨﯩﯔ ﻳﻪﯕﮕﯩﻞ ﺗﯩﻨﯩﻖ ﺋﺎﯞﺍﺯﻟﯩﺮﻯ، ﺩﻩﺭﺳﺘﯩﻦ ﭼﯜﺷﯜﺵ ﻗﻮﯕﻐﯘﺭﯨﻘﻰ، ﺯﻩﮬﻪﺭﻟﯩﻚ ﻳﯩﻼﻧﻨﯩﯔ ﻛﯩﺸﯩﻠﺪﺍﺷﻠﯩﺮﻯ... ﺑﯩﺰﻧﯩﯔ ﺗﯧﻨﯩﻤﯩﺰ ﺳﯧﺰﯨﭗ ﺗﯘﺭﯨﺪﯗ. ﻳﯧﯖﻰ ﻛﯚﺯﻯ ﻳﻮﺭﯗﻏﺎﻥ ﺋﺎﻧﯩﻼﺭﺩﯨﻦ ﻛﯧﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺳﯜﺕ ﯞﻩ ﺗﻪﺭﻧﯩﯔ ﭘﯘﺭﯨﻘﻰ، ﭼﯩﺮﯨﮕﻪﻥ ﻳﺎﭘﺮﺍﻗﻼﺭﻧﯩﯔ ﻗﺎﯕﺴﯩﻖ ﮬﯩﺪﻯ، ﺷﺎﺗﯘﺕ ﺷﻪﺭﺑﯩﺘﯩﻨﯩﯔ ﺗﻪﻣﻰ، ﻣﯘﺯﺩﻩﻙ ﺗﺎﺵ ﺋﻮﺭﯗﻧﺪﯗﻕ... ﺋﻪﻧﻪ ﺷﯘﻻﺭﻧﯩﯔ ﮬﻪﻣﻤﯩﺴﻰ ﺩﯗﻧﻴﺎ ﺗﯩﻠﻰ، ﺧﯘﺩﺩﻯ ﻳﯩﺮﺍﻕ ﺩﯦﯖﯩﺰ ﯞﻩ ﺩﻩﺭﻳﺎﻻﺭﺩﯨﻜﻰ ﺳﯘﻻﺭ. ﺋﯧﮕﯩﺰ ﺋﺎﺳﻤﺎﻧﺪﺍ ﺋﯜﺯﯛﭖ ﻳﯜﺭﮔﻪﻥ ﺑﯘﻟﯘﺗﻼﺭﺩﯨﻜﻰ ﻳﺎﻣﻐﯘﺭﻻﺭ ﺋﺎﺧﯩﺮ ﺑﯧﺮﯨﭗ ﻗﯘﺩﯗﻕ ﺳﯜﻳﯩﮕﻪ ﺋﺎﻳﻼﻧﻐﺎﻧﺪﻩﻙ، ﺑﯩﺰ ﺗﻪﺑﯩﺌﻪﺗﺘﯩﻦ، ﺟﻪﻣﺌﯩﻴﻪﺗﺘﯩﻦ ﻗﻮﺑﯘﻝ ﻗﯩﻠﯩﺪﯨﻐﺎﻥ ﺳﯧﺰﯨﻤﻠﻪﺭ ﻳﯜﺭﯨﻜﯩﻤﯩﺰﺩﯨﻜﻰ ﻗﯘﺩﯗﻗﻘﺎ ﺟﻪﻣﻠﯩﻨﯩﺪﯗ. ﻗﯘﺩﯗﻗﺘﯩﻜﻰ ﺗﯘﻳﻐﯘﻻﺭ ﺳﯜﻳﯩﺪﻩ ﺩﯗﻧﻴﺎ ﺑﯩﺮ ﺋﺎﻱ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﺋﻪﻛﺲ ﺋﯧﺘﯩﺪﯗ. ﻧﺎﮔﯩﮭﺎﻥ ﺳﻪﻥ ﺑﯘ ﭼﺎﻏﺪﺍ ﺋﺎﺷﯘ ﺋﺎﻳﻨﻰ ﺳﯜﺯﯛﭖ ﭼﯩﻘﻤﺎﻗﭽﻰ ﺑﻮﻟﯩﺴﻪﻥ، ﺑﯩﺮﺍﻕ، ئاي ﭘﺎﺭﻩ - ﭘﺎﺭﻩ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻛﯧﺘﯩﺪﯗ. ﺷﺎﺋﯩﺮﻻﺭﺩﯨﻜﻰ ﭘﺎﺟﯩﺌﻪ ﺋﻪﻧﻪ ﺷﯘ ﻳﻪﺭﺩﻩ.
ﺋﯩﻠﮭﺎﻡ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺗﯩﻠﻨﯩﯔ ﻣﯘﺳﺎﭘﯩﺴﻰ ﺗﻮﻟﯩﻤﯘ ﻳﯩﺮﺍﻕ، ﺑﯘ ﻣﯘﺳﺎﭘﯩﻨﻰ ﻧﯘﺭ ﺗﯧﺰﻟﯩﻜﯩﺪﻩ ﺑﺎﺳﻘﺎﻧﺪﯨﻤﯘ ﻛﯚﭖ ﯞﺍﻗﯩﺖ ﻛﯧﺘﯩﺪﯗ. ﻗﺎﺭﺍﯓ، ﺩﻩﻝ ﻣﯘﺷﯘ ﻣﯘﺳﺎﭘﯩﺪﻩ، ﻧﯘﺭﻏﯘﻥ ﺷﺎﺋﯩﺮﻻﺭﻧﯩﯔ ﻣﻪﻧﯩﯟﻯ ﺟﻪﺳﻪﺗﻠﯩﺮﻯ ﻳﺎﺗﯩﺪﯗ. ﺋﺎﺧﯩﺮﻗﻰ ﭘﻪﻟﻠﯩﮕﻪ ﺑﯧﺮﯨﺶ ﺗﻪﻟﻪﻳﻠﯩﻚ ﺷﺎﺋﯩﺮﻻﺭﻏﺎ ﻣﻪﻧﺴﯘﭖ.
ﺗﯘﻳﻐﯘ ﯞﻩ ﺋﻪﺭﻛﯩﻨﻠﯩﻜﻜﻪ ﺑﺎﻱ ﺳﻪﮬﺮﺍﻻﺭ ﺷﺎﺋﯩﺮﻻﺭﻧﯩﯔ ﺑﯚﺷﯜﻛﻰ. ﻛﯚﭘﻜﯚﻙ ﺋﺎﺳﻤﺎﻥ ﺳﯧﻨﯩﯔ، ﻳﯘﻟﺘﯘﺯﻻﺭ ﺳﯧﻨﯩﯔ، ﺳﯧﺨﯩﻲ ﻗﻮﻏﯘﻧﻠﯘﻗﻼﺭ، ﻗﺎﻳﻨﺎﻣﻼﺭ، ﭼﯩﺘﻠﯩﻖ ﺗﺎﻣﻼﺭﺩﯨﻜﻰ ﺷﻮﺭﯨﻼﺭ ﺳﯧﻨﯩﯔ، ﮬﻪﻣﻤﻪ، ﮬﻪﻣﻤﯩﺴﻰ ﺳﯧﻨﯩﯔ، ﺷﺎﺋﯩﺮ ﮬﺎﻳﺎﺗﯩﻨﯩﯔ ﭘﻪﻳﺰﯨﻨﻰ ﺋﻪﻧﻪ ﺷﯘ ﻳﻪﺭﺩﻩ ﺳﯜﺭﯨﺴﻪﻥ. ﺷﻪﮬﻪﺭ ﺷﺎﺋﯩﺮﻻﺭﻧﯩﯔ ﺗﺎﯞﯗﺗﻰ، ﺷﻪﮬﻪﺭ ﻣﻪﺩﻩﻧﯩﻴﻪﺗﻠﯩﻚ ﺗﺎﺵ ﺩﻩﯞﺭﻧﯩﯔ ﺷﺎﮬﯩﺘﻰ. ﺑﯘ ﻳﻪﺭﺩﻩ ﺭﻩﺳﺘﯩﻠﻪﺭﻣﯘ ﺗﺎﺵ، ﺑﯩﻨﺎﻻﺭﻣﯘ ﺗﺎﺵ، ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭﻣﯘ ﺗﺎﺵ، ﻳﯜﺭﻩﻛﻠﻪﺭﻣﯘ ﺗﺎﺵ...
ﺷﺎﺋﯩﺮﻻﺭ ﮬﯧﺴﺴﯩﻴﺎﺗﯩﻤﯘ ﺗﺎﺷﻘﺎ ﺋﺎﻳﻼﻧﻐﺎﻥ ﻏﻪﻟﯩﺘﻪ ﺑﯩﺮ ﺗﺎﺵ ﺩﻩﯞﺭﯨﮕﻪ ﺩﯗﭺ ﻛﻪﻟﺪﻯ. ﭼﯩﻦ - ﺳﻪﻣﯩﻤﯩﻲ ﮬﯧﺴﺴﯩﻴﺎﺗﻼﺭ ﺗﺎﺷﻼﺭﺩﯨﻜﻰ ﺋﯧﻐﯩﺮ ﺳﯜﻛﯜﻧﺎﺗﻘﺎ ﺋﺎﻳﻼﻧﺪﻯ. ﺷﺎﺋﯩﺮﺩﯨﻜﻰ ﺧﯩﻴﺎﻟﻨﯩﯔ ﺩﻩﮬﺸﯩﺘﯩﮕﻪ ﭘﻪﻗﻪﺕ ﺗﺎﺷﻼﺭﻻ ﭼﯩﺪﺍﻳﺪﯗ. ﺋﯧﮫ، ﺗﺎﺷﻼﺭﻏﺎ ﺩﻩﭘﻨﻪ ﻗﯩﻠﯩﻨﻐﺎﻥ ﻧﺎﯞﺍﺋﯩﻲ ﺭﻭﮬﻰ!
ﺋﺎﺩﻩﻣﻠﻪﺭ ﺋﻪﻣﺪﻯ ﺷﯘﻗﻪﺩﻩﺭ ﺑﯩﭽﺎﺭﻩ، ﺋﯘﻻﺭ ﺋﺎﺗﻮﻣﻨﯩﯔ ﻗﯘﺩﺭﯨﺘﯩﮕﻪ ﺋﯧﺮﯨﺸﺘﯩﻴﯘ، ﮬﺎﻳﺎﺟﺎﻧﻠﯩﻨﯩﺸﺘﯩﻦ ﻣﻪﮬﺮﯗﻡ ﺑﻮﻟﺪﻯ. ﻣﯘﮬﻪﺑﺒﻪﺗﻨﯩﯔ ﻟﻪﺯﺯﯨﺘﻰ ﮬﺎﻳﺎﺳﯩﺰ ﺗﻪﻧﮕﻪ ﻗﺎﺭﺍﺷﻠﯩﻖ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻗﺎﻟﺪﻯ. ﻗﺎﺗﺘﯩﻖ ﻛﯜﻟﯜﺵ ﯞﻩ ﻗﺎﺗﺘﯩﻖ ﮬﺎﻳﺎﺟﺎﻧﻠﯩﻨﯩﺶ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺭﻭﮬﻼﻧﺪﯗﺭﯗﺵ ﺩﻭﺭﯨﺴﻰ ﺑﻮﻟﻤﯩﺴﺎ ﺑﻮﻟﻤﺎﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻗﺎﻟﺪﻯ.
ﺋﻪﮔﻪﺭ ﺋﯚﻟﮕﻪﻥ ﺋﺎﺗﺎ - ﺋﺎﻧﺎ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﻳﯩﻐﻼﺵ ﭘﻪﺭﺯ ﺑﻮﻟﯘﭖ ﻗﺎﻟﺴﺎ، ﻛﯚﺯ ﻳﯧﺸﯩﻐﺎ ﻧﺎﻣﺮﺍﺕ ﺗﺎﺵ ﺩﻩﯞﺭﻯ ﭘﯘﻗﺮﺍﻟﯩﺮﻯ ﻳﯩﻐﻠﯩﺘﯩﺶ ﺩﻭﺭﯨﺴﯩﻨﻰ ﺋﯩﺸﻠﯩﺘﯩﺸﻨﻰ ﺋﻮﻣﯘﻣﻼﺷﺘﯘﺭﯗﺵ ﻣﯘﻣﻜﯩﻦ.
ﺷﯧﺌﯩﺮ ﭘﻪﺭﯨﺸﺘﻪ. ﺑﯩﺮﺍﻕ ﺋﯘ ﺑﯜﮔﯜﻥ ﻛﯩﺸﯩﻠﻪﺭ ﺋﺎﺭﯨﺴﯩﺪﺍ ﺋﯘﭼﯘﯞﺍﺗﻘﺎﻥ ﮬﺎﻟﻪﺗﺘﻪ ﺋﻪﻣﻪﺱ، ﺑﻪﻟﻜﻰ ﻛﯚﺯﻟﯩﺮﯨﻨﻰ ﻗﯘﻡ ﺑﯧﺴﯩﯟﺍلغان ﺑﯘﻻﻕ ﮬﺎﻟﯩﺘﯩﺪﻩ ﻳﺎﺷﯩﻤﺎﻗﺘﺎ.
(2)
3- ﺋﺎﻳﻨﯩﯔ 11 - ﻛﯜﻧﻰ 35 ﻳﺎﺷﻘﺎ ﻛﯩﺮﺩﯨﻢ. ﺑﯘ ﻛﯜﻧﻰ ﻣﻪﻥ ﺩﻩﺧﻠﯩﺴﯩﺰ ﺑﯩﺮ ﺋﺎﺭﺍﻣﻠﯩﻖ ﺋﯩﺰﺩﻩﺵ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﺗﯩﺮﯨﺸﺘﯩﻢ. ﺋﺎﻟﺪﯨﺮﺍﺷﻠﯩﻖ، ﺗﻪﺷﯟﯨﺶ، ﺷﺎﯞﻗﯘﻥ - ﺳﯜﺭﻩﻥ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺗﻮﻟﻐﺎﻥ ﺷﻪﮬﻪﺭ ﮬﺎﻳﺎﺗﻰ ﻣﯧﻨﻰ ﺟﯩﻤﺠﯩﺘﻠﯩﻘﻘﺎ ﻗﻪﯞﻩﺗﻼ ﺳﯧﺰﯨﻚ ﻗﯩﻠﯩﯟﻩﺗﻜﻪﻧﯩﺪﻯ.
ﻣﻪﻥﮬﺎﺯﯨﺮﻏﺎ ﻗﻪﺩﻩﺭ ﺗﯘﻏﯘﻟﻐﺎﻥ ﻛﯜﻧﯜﻣﻨﻰ ﺋﺎﻻﮬﯩﺪﻩ ﺧﺎﺗﯩﺮﻩ ﺷﻪﻛﻠﯩﺪﻩ ﺋﯚﺗﻜﯜﺯﯛﭖﺑﺎﻗﻤﯩﺪﯨﻢ. ﻣﻪﻥ ﺑﯘﻧﯩﯔ ﻧﯧﻤﻪ ﺯﯙﺭﯛﺭﯨﻴﯩﺘﻰ ﺑﺎﺭﻟﯩﻘﯩﻨﻰ ﭼﯜﺷﯩﻨﻪﻟﻤﻪﻳﺘﺘﯩﻢ. ﭼﯜﻧﻜﻰﺗﯘﻏﯘﻟﯘﺵ ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺋﯩﺨﺘﯩﻴﺎﺭﯨﻤﺪﺍ ﺋﻪﻣﻪﺱ ﺋﯩﺪﻯ. ﻛﯧﻴﯩﻦ ﺋﻪﻗﻠﯩﻤﻨﻰ ﺗﯧﭙﯩﭗ ﺋﻮﻳﻠﯩﺴﺎﻡ، ﻣﻪﻥ ﺗﯘﻏﯘﻟﯘﭘﺘﯩﻤﻪﻥ، ﺑﯘﻧﯩﯔ ﻧﯧﻤﻪ ﺋﯜﭼﯜﻧﻠﯜﻛﻰ ﺑﯩﺮ ﺳﯩﺮ. ﺋﻪﮔﻪﺭ ﻣﻪﻥ ﺋﯚﺯﯛﻡﺗﯘﻏﯘﻟﯘﯞﺍﻟﻐﺎﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎﻡ، ﺑﻪﻟﻜﯩﻢ ﺋﯘﻧﻰ ﺧﺎﺗﯩﺮﯨﻠﻪﺵ ﻣﯘﻣﻜﯩﻦ ﺑﻮﻻﺭ ﺋﯩﺪﻯ. ﺑﯩﺮﺍﻕﻣﯧﻨﯩﯔ ﺗﯘﻏﯘﻟﯘﺷﯘﻡ ﻛﺎﺗﺘﺎ ﺑﯩﺮ ﺋﯩﺮﺍﺩﯨﮕﻪ ﮬﻪﻣﻜﺎﺭﻻﺷﻘﺎﻥ ﺗﯜﺭﻟﯜﻙ ﺋﺎﻣﯩﻠﻼﺭﻧﯩﯔﺗﻪﺑﯩﺌﯩﺘﻰ ﺗﻪﺭﯨﭙﯩﺪﯨﻦ ﺑﻮﻟﻐﺎﻧﯩﺪﻯ. ﺩﯦﻤﻪﻙ، ﻣﯘﺷﯘ ﺳﯩﺮ ﺋﯜﺳﺘﯩﺪﻩ ﮬﻪﻳﺮﺍﻧﯘ ﮬﻪﺱ ﺑﻮﻟﯘﺷﻨﯩﯔ ﺋﯚﺯﯨﻼ ﺋﻪﯓ ﻳﺎﺧﺸﻰ ﺧﺎﺗﯩﺮﯨﻠﻪﺵ ﺋﯩﺪﻯ. ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﯩﭗ، ﺗﯘﻏﯘﻟﻐﺎﻥ ﻛﯜﻧﯜﻣﻨﻰﺩﻭﺳﺘﻼﺭﻏﯩﻤﯘ ﺋﯧﻴﺘﯩﭗ ﻳﯜﺭﻣﯩﺪﯨﻢ، ﺑﯘﻧﻰ ﭘﻪﻗﻪﺕ ﺋﺎﻳﺎﻟﯩﻤﻼ ﺑﯩﻠﻪﺗﺘﻰ. ﻣﻪﻥ ﺑﯘ ﻗﯧﺘﯩﻢ ﺗﯘﻏﯘﻟﻐﺎﻥ ﻛﯜﻧﯜﻣﻨﻰ ﺋﯚﺯﮔﯩﭽﻪ ﺑﯩﺮ ﺧﺎﺗﯩﺮﯨﻠﻪﺷﻨﻰ ﺋﻮﻳﻠﯩﺪﯨﻢ ﯞﻩ ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﺪﯨﻢ: ﺋﺎﻳﺎﻟﯩﻢ ﻣﻪﻥ ﻳﺎﺧﺸﻰ ﻛﯚﺭﯨﺪﯨﻐﺎﻥ ﺗﺎﻣﺎﻗﻨﻰ ﺋﻪﺗﺘﻰ، ﻣﻪﻥ ﺗﺎﻣﺎﻗﻨﻰ ﻳﻪﭖ ﺑﻮﻟﯘﭖ، ﺑﯩﺮﺋﺎﺯ ﯞﺍﻗﯩﺘﻨﻰ ﺋﯚﺗﻜﯜﺯﺩﯛﻡ، ﺋﺎﻧﺪﯨﻦ ﺗﻪھاﺭﻩﺕ ﺋﺎﻟﺪﯨﻢ - ﺩﻩ، ﻳﺎﺗﺎﻕ ﺋﯚﻳﯜﻣﮕﻪ ﻛﯩﺮﯨﭗ ﺋﯩﺸﯩﻜﻨﻰ ﺋﻪﺗﺘﯩﻢ.
ﮬﻪﻳﮭﺎﺕ! ﺗﻮﻟﯩﻤﯘ ﺋﺎﺯ ﻧﯧﺴﯩﭗ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﺟﯩﻤﺠﯩﺘﻠﯩﻘﻨﻰ ﺋﺎﺧﯩﺮ ﺗﺎﭘﺘﯩﻢ. ﺑﯩﺮﺍﻕ ﺑﯘ ﺟﯩﻤﺠﯩﺘﻠﯩﻖ ﻛﻪﯓ ﺗﻪﺑﯩﺌﻪﺗﻨﯩﯔ ﻗﻮﻳﻨﯩﺪﯨﻜﻰ ﺟﯩﻤﺠﯩﺘﻠﯩﻖ ﺑﻮﻟﻤﺎﺳﺘﯩﻦ، ﺗﯚﺕ ﺗﺎﻡ ﺋﯩﭽﯩﮕﻪ ﻗﺎﭼﯩﻼﻧﻐﺎﻥ ﻣﻪﺷﺌﯘﻡ ﺟﯩﻤﺠﯩﺘﻠﯩﻖ ﺋﯩﺪﻯ. ﺷﯘﻧﺪﺍﻗﺘﯩﻤﯘ ﺑﯘﻧﻰ ﺋﺎﺭﺍﻥ ﺗﺎﭘﻘﺎﻧﯩﺪﯨﻢ. ﺗﯧﻠﯧﻔﻮﻧﻨﻰ ﺟﯩﺮﯨﯖﻠﯩﻤﯩﺴﯘﻥ ﺩﻩﭖ سىمىنى ﺋﯜﺯﯛﯞﻩﺗﺘﯩﻢ. ﻣﺎﻧﺎ ﺑﯘ، ﺋﯚﺯ - ﺋﯚﺯﯛﻣﮕﻪ ﺗﻮﻟﯘﻕ ﻣﻪﻧﺴﯘﭖ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﻗﯩﻤﻤﻪﺗﻠﯩﻚ ﺩﻩﻗﯩﻘﯩﻠﻪﺭ ﺋﯩﺪﻯ.
« ﺋﻪﯓ ﺑﻮﻟﻤﯩﻐﺎﻧﺪﺍ، ﯞﺍﻗﯩﺘﻨﯩﯔ ﺧﻮﺟﺎﻳﯩﻨﻰ ﺑﻮﻝ ... » ﺟﯩﻤﺠﯩﺘﻠﯩﻖ ﻣﺎﯕﺎ ﺷﯩﯟﯨﺮﻻﺷﻘﺎ ﺑﺎﺷﻠﯩﺪﻯ.
ﺭﻭﮪ ﺑﺎﺗﯩﻦ (ﺋﯩﭽﻜﻰ) ﺩﯦﯖﯩﺰ، ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻗﯩﺮﻏﯩﻘﻰ ﻳﻮﻕ، ﺗﯧﮕﻰ ﺑﺎﺭ، ﺋﯘ ﺗﯧﻨﯩﻤﯩﺰﻧﯩﯔ ﭼﻮﯕﻘﯘﺭ ﻳﯧﺮﯨﺪﻩ، ﺑﯩﺰ ﺋﯘﻧﻰ ﺑﯩﻠﯩﺸﻜﻪ ﻗﺎﺩﯨﺮ ﺋﻪﻣﻪﺱ. ﺋﺎﯕﻼ!
ﺑﯘ ﮬﯧﺮﺍﻛﯩﻠﯩﺘﻨﯩﯔ ﺋﺎﯞﺍﺯﻯ ﺋﯩﺪﻯ.
ﺋﺎﯕﻼ!
ﺋﺎﯕﻼ!...ﺋﺎﯕﻼ!
ﮬﯧﺮﺍﻛﯩﻠﯩﺖ ﻳﯧﻘﯩﻨﻼﺷﺘﻰ. ﻣﻪﻥ ﺋﯘﻧﻰ ﺋﯧﻨﯩﻖ ﻛﯚﺭﯛﺷﻜﻪ ﺑﺎﺷﻠﯩﺪﯨﻢ، ﺋﯘ ﺷﺎﺭ ﺷﻪﻛﻠﯩﺪﯨﻜﻰ ﻳﺎﻟﻘﯘﻧﻨﻰ ﺋﻮﭼﯘﻣﯩﻐﺎ ﺋﯧﻠﯩﯟﺍﻟﻐﺎﻧﯩﺪﻯ. ﯞﺍﻗﯩﺖ ﺋﯧﺮﯨﭗ ﺗﺎﻣﭽﯩﻠﯩﻤﺎﻗﺘﺎ ﺋﯩﺪﻯ، ﺋﺎﺳﺘﯩﻢ ﺑﯩﭙﺎﻳﺎﻥ ﺩﯦﯖﯩﺰﻏﺎ ﺋﺎﻳﻼﻧﺪﻯ.
« ﻗﺎﺭﺍﯕﻐﯘ ﺳﯘ ﻳﯜﺯﯨﺪﻩ ﺭﻭﮬﻼﺭ ﭘﻪﺭﯞﺍﺯﻯ » ﺩﯦﺪﻯ ﻛﯩﻤﺪﯗﺭ ﺑﯩﺮﺳﻰ.
ﻣﻪﻥ ﺩﯗﻧﻴﺎ ﺩﯦﮕﻪﻥ ﻛﯩﺘﺎﺑﻨﻰ ﺗﻪﺗﯜﺭ ﯞﺍﺭﺍﻗﻠﯩﺪﯨﻢ. 1 - ﺑﻪﺗﻨﻰ ﺋﯚﺭﯛﭖ ﺗﯩﺘﯘﻟﻐﺎ ﻛﻪﻟﮕﻪﻧﺪﻩ ﺗﯘﺭﯗﭖ ﻗﺎﻟﺪﯨﻢ. ﭼﯜﻧﻜﻰ، ﺗﯩﺘﯘﻟﻨﻰ ﺋﯚﺭﯛﺳﻪﻣﻼ ﺋﯚﺯﯛﻣﻤﯘ ﺗﯜﮔﻪﻳﺘﺘﯩﻢ. ﻛﯩﺘﺎﺑﻨﯩﯔ ﻣﯘﻗﺎﯞﯨﺴﻰ ﺑﯘﻳﺮﯗﻕ ﭘﯧﺌﯩﻠﺪﯨﻦ ﭘﯜﺗﻜﻪﻥ ﺑﻮﻟﯘﭖ، ﻣﻪﻥ ﺋﯘ ﻳﻪﺭﺩﻩ ﺋﯧﺮﯨﭗ ﻛﯧﺘﻪﺗﺘﯩﻢ. ﺋﯘ ﻳﻪﺭﺩﻩ ﺗﻪﻧﻤﯘ، ﺭﻭﮬﻤﯘ، ﻣﯘﺯﯨﻜﺎ ﯞﻩ ﺷﯧﺌﯩﺮﻣﯘ ﺋﯧﺮﯨﭗ ﺗﯜﮔﻪﻳﺘﺘﻰ. ﺷﯧﺌﯩﺮ ﺋﻪﻧﻪ ﺷﯘ ﻳﻪﺭﺩﯨﻦ ﺗﯘﻏﯘﻟﯘﺷﻰ ﻛﯧﺮﻩﻙ ﺋﯩﺪﻯ.
ﻣﻪﻥ ﺷﯧﺌﯩﺮ ﻳﺎﺯﻣﺎﻗﭽﻰ ﺑﻮﻟﺪﯗﻡ. ﺑﯩﺮﺍﻕ ﺷﯧﺌﯩﺮﻧﯩﯔ ﻗﺎﺋﯩﺪﻩ - ﻳﻮﺳﯘﻥ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺗﻮﻟﻐﺎﻥ ﺩﯗﻧﻴﺎغا ﺳﺎﻕ - ﺳﺎﻻﻣﻪﺕ ﺗﯘﻏﯘﻟﻤﯩﻘﻰ ﺗﻪﺱ ﺋﯩﺪﻯ. ﺋﯘﻧﯩﯔ ﺋﯜﺳﺘﯩﮕﻪ ﻣﻪﻥ ﺷﯧﺌﯩﺮﺩﯨﻦ ﻳﯩﺮﺍﻗﻼﯞﺍﺗﻘﺎﻥ ﺩﻩﯞﺭﻧﯩﯔ ﭘﯘﻗﺮﺍﺳﯩﻐﺎ ﺋﺎﻳﻠﯩﻨﯩﭗ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﺎﺗﺘﯩﻢ.
« ﺋﺎﯕﻼﻳﺪﯨﻐﺎﻥ » ﮬﯜﺟﻪﻳﺮﯨﻠﯩﺮﯨﻢ ﻗﯘﺭﯗﭖ ﻛﯧﺘﯩﯟﺍﺗﺎﺗﺘﻰ. ﻗﺎﻧﭽﻪ ﺋﺎﯞﺍﺭﻩ ﺑﻮﻟﺴﺎﻣﻤﯘ ﻳﺎﺯﺍﻟﻤﯩﺪﯨﻢ. ﺋﯩﭽﯩﻢ ﺗﯩﺘﯩﻠﺪﯨﺪﻯ. ﺋﯚﺯﯛﻣﻨﻰ ﻣﯘﺭﺩﯨﺪﻩﻙ ﮬﯧﺲ ﻗﯩﻠﺪﯨﻢ.
ﻗﯧﻨﻰ، ﺳﯩﺮﻟﯩﻖ ﺟﺎﮬﺎﻥ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺗﯩﻞ ﺋﻮﺭﺗﺎﻗﻠﯩﻘﯩﻢ؟ ﺗﯘﻏﯘﻟﻐﺎﻥ ﻛﯜﻧﯜﻣﮕﻪ ﺋﺎﺗﺎﭖ ﺷﺌﯧﯩﺮ ﻳﺎﺯﻣﺎﻗﭽﻰ ﺑﻮﻟﺪﯗﻡ. ﺑﯩﺮﺍﻕ ﺷﯧﺌﯩﺮ ﻛﻪﻟﻤﯩﺪﻯ. ﻣﻪﺟﺒﯘﺭﻻﺵ ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﻪﺗﻜﻪ ﻗﺎﺭﯨﺘﺎ ﻓﺎﺷﯩﺰﻣﺪﯗﺭ. ﭼﯜﺷﻪﻧﺪﯨﻤﻜﻰ، ﺩﻩﻝ ﻣﯘﺷﯘ ﯞﺍﻗﯩﺘﻨﯩﯔ ﺋﯚﺯﯨﺪﻩ ﺷﯧﺌﯩﺮﯨﻴﻪﺕ ﻣﯧﻨﻰ ﺳﻮﺗﻘﺎ ﺗﺎﺭﺗﯩﯟﺍﺗﻘﺎﻧﯩﺪﻯ. ﺋﺎﯕﻼﻳﺪﯨﻐﺎﻥ ﻗﯘﻻﻗﻠﯩﺮﯨﯔ ﻗﯧﻨﻰ؟
(3)
« ﺋﻪﺗﯩﺮ ﮔﯜﻟﻠﻪﺭ ﭘﺎﺭﺗﻼﻳﺪﯗ ﺋﺎﺳﺘﺎ... »
ﮔﯜﻟﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺋﯧﭽﯩﻠﯩﺸﻰ ﺋﯜﭼﯜﻥ ﻛﻪﺗﻜﻪﻥ ﯞﺍﻗﯩﺖ ﺩﻩﻗﯩﻘﻪ ﮬﺎﻟﯩﺘﯩﮕﻪ ﻛﻪﻟﺘﯜﺭﯛﻟﺪﻯ، ﮔﯜﻟﻠﻪﺭﻧﯩﯔ ﺋﯧﭽﯩﻠﯩﺸﯩﺪﯨﻜﻰ ﺳﯜﻛﯜﻧﺎﺕ « پارتلاش » ﺗﯩﻦ ﺋﯩﺒﺎﺭﻩﺕ ﺷﯩﺪﺩﻩﺗﻠﯩﻚ ﺋﺎﯞﺍﺯﻏﺎ ﺋﯚﺭﯛﻟﺪﻯ. ﮔﯜﻝ ﭘﻮﺭﻩﻛﻠﯩﺮﯨﻨﯩﯔ ﺋﺎﺳﺘﺎ - ﺋﺎﺳﺘﺎ ﻛﯧﯖﯩﻴﯩﭗ ﺋﯧﭽﯩﻠﯩﺸﯩﺪﯨﻜﻰ ﺳﺎﺩﺍﻧﻰ ﺋﺎﯕﻼﯞﺍﺗﻘﺎﻥ ﻗﯘﻻﻕ ﭘﻪﻗﻪﺕ ﺷﺎﺋﯩﺮ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﻣﯘﺯﯨﻜﺎﻧﺘﻘﺎ ﻧﯧﺴﯩﭗ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ. ﺩﺍﺋﯩﻢ ﺋﻪﻣﻪﺱ، ﮔﺎﮪ - ﮔﺎﮪ.
ﺋﯘﻧﺪﺍﻕ ﻗﯘﻻﻕ ﺗﻪﺑﯩﺌﻪﺕ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ ﻧﺎﺯﯗﻙ ﺩﯨﻠﻜﻪﺷﻠﯩﻜﺘﯩﻦ ﻛﯧﻠﯩﺪﯗ.
ﺷﯧﺌﯩﺮﺋﻮﻗﯘﺷﻤﯘ ﺷﯧﺌﯩﺮ ﻳﯧﺰﯨﺸﻘﺎ ﺋﻮﺧﺸﺎﺵ ﺋﯩﺶ، ﺋﯘﻧﯩﯖﺪﺍ ﺋﺎﭘﺘﻮﺭ ﺋﯚﺗﻜﻪﻥ ﻛﯧﭽﯩﻜﺘﯩﻦ ﺳﻪﻧﻤﯘ ﺋﯚﺗﯩﺴﻪﻥ، ﺋﯩﻜﻜﻰ ﺋﺎﺩﻩﻡ ﺋﯚﺗﻜﻪﻥ ﻛﯧﭽﯩﻜﻨﯩﯔ ﻗﯩﺮﻏﺎﻗﻠﯩﺮﻯ ﺋﯚﺯﮔﻪﺭﻣﯩﮕﻪﻥ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ، ﺑﯩﺮﺍﻕ ﺋﯧﻘﯩﻦ ﺋﻮﺧﺸﯩﻤﺎﻳﺪﯗ. ﺋﺎﭘﺘﻮﺭ ﺑﯩﺮ ﺋﯧﻘﯩﻦ، ﺳﻪﻥ ﺑﻮﻟﺴﺎﯓ ﺋﺎﻳﺮﯨﻢ ﺑﯩﺮ ﺋﯧﻘﯩﻦ. ﻗﺎﺵ ﺑﯩﺮ، ﻗﯩﺮﻏﺎﻕ ﺑﯩﺮ.
ﺷﯘﻧﺪﺍﻕ ﻗﯩﻠﯩﭗ، ﺗﯘﻏﯘﻟﻐﺎﻥ ﻛﯜﻧﯜﻣﻨﯩﯔ ﺋﺎﺧﺸﯩﻤﯩﻨﻰ ﺷﯧﺌﯩﺮ ﺋﻮﻗﯘﺵ ﺑﯩﻠﻪﻥ ﺋﯚﺗﻜﯜﺯﺩﯛﻡ. ﺋﯚﺯﺑﯧﻜﯩﺴﺘﺎﻥ ﺷﺎﺋﯩﺮﻯ ﻣﯘﮬﻪﻣﻤﻪﺕ ﺳﺎﻟﯩﮭﻨﯩﯔ ﻣﯘﻧﯘ ﻣﯩﺴﺮﺍﻟﯩﺮﻯ ﺷﯘ ﺗﺎﭘﺘﯩﻜﻰ ﺗﯘﻳﻐﯘﻣﻐﺎ ﺗﺎﺯﺍ ﻣﺎﺱ ﻛﯧﻠﻪﺗﺘﻰ:
ﻛﯚﺯ ﻳﯧﺸﯩﯖﻐﺎ ﭘﺎﺗﯘﺭﯗﭖ ﻗﻪﻟﻪﻡ،
ﻗﻮﺭﻗﯘﻧﭽﻠﯘﻕ ﺋﻪﻣﻪﺳﻤﯘ ﺑﻮﺯﻟﯩﻤﺎﻕ،
ﺋﺎﻕ ﻗﻪﻏﻪﺯﻧﯩﯔ ﻳﯜﺯﯨﮕﻪ ﻗﺎﺭﺍﭖ،
ﭘﻪﻗﻪﺕ ﮬﻪﻗﯩﻘﻪﺗﻨﻰ ﺳﯚﺯﻟﯩﻤﻪﻙ.
(4)
ﺑﯩﺮ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﮬﯧﻜﺎﻳﻪ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﺑﺎﺷﻠﯩﻨﯩﺪﯗ؟
ﺗﯘﻧﺠﻰﺟﯜﻣﻠﯩﺪﯨﻨﻤﯘ؟ ﺗﯘﻧﺠﻰ ﺋﺎﺑﺰﺍﺳﺘﯩﻨﻤﯘ؟ ﺋﯘﻧﺪﺍﻗﺘﺎ، ﺋﯘﻻﺭ ﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﭘﻪﻳﺪﺍ ﺑﻮﻟﻐﺎﻥ؟ ﮬﻪﺭﻗﺎﻧﺪﺍﻕ ﺑﺎﺷﻠﯩﻨﯩﺸﻨﯩﯔ ﻳﻪﻧﻪ ﺑﺎﺷﻠﯩﻨﯩﺸﻰ ﺑﻮﻟﯩﺪﯗ. ﺗﯘﻏﯘﻟﯘﺷﻨﯩﯖﻤﯘ ﺗﯘﻏﯘﻟﯘﺷﻰﺑﻮﻟﯩﺪﯗ، ﻣﻪﻥ ﺑﯩﺮ ﺗﺎﻣﭽﻪ ﺳﯘ، ﺑﯩﺮ ﻗﯧﺘﯩﻤﻠﯩﻖ ﮬﻪﯞﻩﺱ، ﻣﯘﺋﻪﻣﻤﺎﻟﯩﻖ ﺋﺎﻳﻪﺕ، ﻧﺎﺯﯗﻙ ﺑﯩﺮ ﻧﻪﭘﻪﺱ...
ﻣﯧﻨﯩﯔ ﺗﯘﻏﯘﻟﯘﺷﯘﻣﻨﯩﯔ ﭼﻪﻛﺴﯩﺰ ﺩﻩﯞﺭ ﻗﯩﻠﯩﭗ ﺗﯘﺭﯨﺪﯨﻐﺎﻥ ﺑﻮﻏﯘﻣﻠﯩﺮﻯ ﯞﺍﻗﯩﺘﻼﺭﺳﯧﺮﻯ ﺳﻮﺯﯗﻟﻤﺎﻗﺘﺎ.
(5)
ﺑﻪﺯﯨﻠﻪﺭ ﺗﯘﻏﯘﻟﻐﺎﻥ ﻛﯜﻧﯩﻨﻰ ﺧﺎﺗﯩﺮﯨﻠﻪﺵ ﮬﺎﻳﺎﺗﻨﻰ ﻗﻪﺩﯨﺮﻟﻪﺷﺘﯩﻦ ﺩﯦﺮﻩﻙ ﺑﯧﺮﯨﺪﯗ، ﺩﯦﻴﯩﺸﯩﺪﯗ.
ﻣﻪﻥ ﺩﻩﻳﻤﻪﻥ: ﮬﺎﻳﺎﺗﻨﻰ ﻗﻪﺩﯨﺮﻟﻪﺵ ﭘﻪﻗﻪﺗﻼ ﺷﯘﻣﯘ!
ﮬﺎﻳﺎﺕ ﺑﯩﺮ ﻳﯧﻘﯩﻠﻐﯘ، ﺳﻪﻥ ﺋﯘﻧﯩﯔ ﻳﻮﺭﯗﻗﯩﺪﺍ ﺩﯗﻧﻴﺎﻧﻰ ﻛﯚﺭﯨﺴﻪﻥ، ﺭﻭﮬﯩﯖﻨﻰ ﻳﯘﻳﯩﺴﻪﻥ.
(1999 - ﻳﯩﻠﻰ)م
&&&&&&&&&&&&&&
没有评论:
发表评论